▪ بازدید از همه قسمتهای بخش کودکان 🏥👣
▪ آشنایی با اتاق بیماران، ایزوله، تریتمنت و چیدمان فیزیکی 🛏️🧸
▪ شناخت محل وسایل و تجهیزات بخش ⚙️🔍
▪ آشنایی با پروندهها، کمد دارویی و سیستم مدارک پزشکی 📁💊
▪ آشنا شدن با بیمار و خانواده و ایجاد ارتباط اولیه 🧒👨👩👦
▪ یادگیری اصول ارتباط با کودک بر اساس سن 👶🧒👦
▪ اجرای بهترین روش ایجاد اعتماد کودک و والدین 🤝💛
▪ آشنایی با کادرکس، کارت دارویی و فلوشیتها 📋🧾
▪ آموزش ثبت اولیه اقدامات پرستاری ✍️✨
در این بازه، دانشجویان همراه مربی وارد بخش کودکان میشوند و:
▪ از تمام قسمتها بازدید میکنند (اتاق بیماران، ایزوله، تریتمنت، ایستگاه پرستاری)
▪ با تعداد تختها، چیدمان فضا و مسیرهای رفتوآمد آشنا میشوند
▪ موقعیت تجهیزات اصلی بخش را شناسایی میکنند (کمد وسایل، اورژانس باکس، ست پانسمان، ساکشن)
▪ فضای بازی و امکانات ویژه کودکان را بررسی میکنند
این مرحله برای آشنایی کامل با محیط و کاهش استرس اولیه دانشجویان طراحی شده است.
بچهها سلام 😊🌟
اولین کاری که امروز یاد میگیریم، جهتیابی در بخش کودکان است.
اگر از همین لحظه محیط را خوب بشناسید، نصف مسیر بالینی را جلو افتادهاید.
پس با من قدمبهقدم بیاید و دقیق نگاه کنید.
وقتی وارد بخش میشوید، چند ثانیه مکث کنید و خوب اطراف را نگاه کنید:
میزان شلوغی بخش
حال عمومی بچهها و خانوادهها
موقعیت ایستگاه پرستاری
مسیر خروج اضطراری
این مکث کوتاه، «دید بالینی» شما را فعال میکند 🧠🔍.
حالا با هم تمام اتاقها را رد میکنیم:
اتاق بیماران 🛏️
اتاق ایزوله 😷
تریتمنت روم (محل تزریقات و پانسمان) 🧪
اتاق دارو 💊
اتاق پزشک و محل استراحت پرستار
هر کدام از این فضاها نقش ویژهای در ایمنی کودک و کار شما دارند.
میرسیم به مهمترین بخش: تجهیزات.
بچهها، یک پرستار خوب کودکان همیشه میداند هر وسیله دقیقاً کجاست.
پس اینها را با دقت ببینید:
کمد وسایل استریل
ساکشن مرکزی و پرتابل
ست پانسمان
ترالی اورژانس (Crash Cart)
آمبوبگ، نبولایزر، پالساکسیمتر
اگر فردا یک اورژانس پیش آمد، سرعت شما نجاتدهنده زندگی خواهد بود ⚡🩺.
در بخش کودکان، «فضاهای بازی» بسیار مهماند:
اسباببازیها
کتابها
نقاشیهای رنگی
میزهای سرگرمی
این فضاها ابزار شما برای کاهش ترس کودکاند.
مدیریت ترس مهمترین مهارت پرستار کودکان است 💛👶.
میخواهم بعد از ۳۰ دقیقه، هر کدام از شما بتوانید:
مسیرهای اصلی بخش را نام ببرید
تجهیزات اورژانسی را پیدا کنید
نقش هر فضا را توضیح دهید
مسیر مناسب برای انتقال یک کودک بدحال را انتخاب کنید
اگر اینها را یاد بگیرید، از همین امروز تبدیل به یک پرستار مطمئن و آماده میشوید 🌟🧑⚕️.
تصور کنید:
ساعت 7:58 است.
هنوز نیم ساعت از ورودتان نگذشته.
در همین لحظه، کودکی 3 ساله با تب بالا و بیقراری وارد بخش میشود.
مادرش مضطرب است و پرستار مسئول از شما کمک میخواهد.
اتاق ایزوله؟
تخت نزدیک ایستگاه پرستاری؟
تخت دورتر و خلوتتر؟
چرا این انتخاب را میکنید؟
(جواب باید با منطق بالینی باشد)
ساکشن؟
پالساکسیمتر؟
دماسنج؟
ست تزریق؟
جواب شما نشان میدهد چقدر محیط را دقیق شناختهاید.
کنار تخت کودک؟
بیرون اتاق؟
نزدیک فضای بازی؟
دلیل انتخابتان را بنویسید.
👉 به یاد داشته باشید: آرامسازی خانواده بخشی از درمان کودک است.
در یک برگه:
نقشه سادهای از بخش بکش
جای تجهیزات مهم را علامت بزن
مسیر انتقال کودک بدحال را مشخص کن
جلوی هر نقطه مهم، دو کلمه توضیح بنویس (مثلاً: «Crash Cart = دارو + آمبوبگ»)
این نقشه را همراه خودت نگه دار.
این میشود GPS ذهنی تو در بخش 🧠🗺️✨.
در این بخش دانشجویان:
▪ با انواع پروندهها، فلوشیتها و نحوه سازماندهی مدارک آشنا میشوند
▪ محل کمد دارویی و نحوه تحویل دارو را یاد میگیرند
▪ طریقه خواندن اطلاعات پایه کودک (V/S، آلرژیها، تشخیص، دستورات پزشک) را آموزش میبینند
▪ شکل صحیح مشاهده و ثبت اولیه اقدامات پرستاری مرور میشود
بچهها جان، حالا میخوایم وارد یکی از مهمترین بخشهای کار بالینی بشیم:
مهارت کار با پروندهها و مدارک پزشکی.
هر چیزی که ثبت نشه، انگار انجام نشده!
پس این نیم ساعت رو خیلی جدی بگیرید 😊✍️.
پرونده کودک فقط یک دسته کاغذ نیست؛
یک داستان کامل بالینی است که شما باید آن را بخوانید، بفهمید و ادامهاش را بنویسید.
در پرونده معمولاً اینها را میبینید:
▪ برگه پذیرش و اطلاعات هویتی
▪ سابقه بیماریها، آلرژیها و داروهای مصرفی
▪ فلوشیت علائم حیاتی (V/S Flow Sheet)
▪ کارت دارویی (Medication Sheet)
▪ برگه ثبت پرستاری
▪ دستورهای پزشک (Physician Orders)
▪ گزارشهای مشاورهای
▪ نتایج آزمایشات و تصویربرداری
📌 هدف این بازه: اینکه بتوانید پرونده را از ابتدا تا انتها بخوانید و تحلیل کنید.
اولین اصل دارو دادن این است که بدانید:
🔸 داروها دقیقاً کجا نگهداری میشوند
🔸 کدام داروها در یخچال هستند
🔸 کدام داروها نیاز به Double Check دارند
🔸 چه کسی دارو را تحویل میدهد و چطور ثبت میشود
کمد دارویی معمولاً شامل:
آنتیبیوتیکها
داروهای تببر
سرمها
داروهای استنشاقی
داروهای اورژانس مخصوص کودکان
📌 حتماً برچسبهای هشدار روی قفسهها را بخوانید.
بچهها، خواندن پرونده یعنی دیدن دقیق جزئیات 👀📄
به این ۵ بخش بیشترین توجه را داشته باشید:
1️⃣ V/S – تب؟ تندنفسی؟ ضربان قلب بالا؟
2️⃣ Allergies – حساسیت دارویی؟ غذایی؟
3️⃣ Diagnosis – تشخیص اصلی چیست؟ گاستروآنتریت؟ آسم؟ UTI؟
4️⃣ Orders – پزشک چه دستوری داده؟ دارو؟ سرم؟ پایش؟
5️⃣ Pain Score – درد کودک چطور ارزیابی شده؟
این اطلاعات مسیر مراقبت شما را مشخص میکنند.
وقتی کار انجام میدهید، باید:
▪ تاریخ و ساعت را دقیق بنویسید
▪ کار را واضح و بدون قضاوت ثبت کنید
▪ وضعیت قبل و بعد از اقدام را گزارش کنید
▪ آموزشهای داده شده به خانواده را وارد کنید
▪ اختصارات غیراستاندارد استفاده نکنید ❌
📌 هر چیزی که ثبت نمیشود، از نظر قانونی انجام نشده است.
سناریو:
کودک 5 سالهای با تشخیص پنومونی بستری میشود.
پرستار مسئول از تو میخواهد پروندهاش را بررسی کنی تا بدانی مراقبت امروز چه چیزهایی را شامل میشود.
پرونده را باز میکنی و صفحه اول این اطلاعات را میبینی:
Temp: 39.1
RR: 36
HR: 128
SpO₂: 91%
Allergy: ندارد
Diagnosis: Pneumonia
Orders:
اکسیژن بینی با 2 لیتر در دقیقه
استامینوفن 15 mg/kg هر 6 ساعت
نبولایزر سالبوتامول هر 8 ساعت
ساکشن عنداللزوم
(بر اساس اطلاعات پرونده)
راهنما: به V/S نگاه کن و به تشخیص فکر کن.
حداقل ۴ مورد بنویس.
(دو جمله کامل بنویس)
در یک برگه:
سن
وزن
V/S
آلرژی
تشخیص
دستورات
اولین ثبت پرستاری
این برگه تبدیل میشود به اولین «پرونده تمرینی» تو در NursePED.
دانشجو در این بازه:
▪ وسایل رایج بخش کودکان را شناسایی میکند (سرنگهای مناسب سن، قطرهچکان، نبولایزر، ست پانسمان…)
▪ تفاوت تجهیزات کودکان و بزرگسالان را یاد میگیرد
▪ طرز قرارگیری وسایل اضطراری (اورژانس ست، ساکشن، اکسیژن) را چک میکند
▪ نحوه آمادهسازی اولیه وسایل توسط مربی توضیح داده میشود
خب بچهها 😊⚙️
الان میخوایم بریم سراغ یکی از مهمترین بخشهای کار کودکان:
شناخت دقیق وسایل و تفاوت تجهیزات کودک و بزرگسال.
هر وسیله در بخش کودکان اندازه، حساسیت و کاربرد متفاوتی دارد—و این مسئله مستقیماً روی ایمنی کودک اثر میگذارد.
پس با دقت کامل همراه من بیاید.
در این بخش، اندازه و مدل همه چیز با بزرگسالان فرق دارد.
حالا این وسایل را یکییکی نگاه کنید، لمس کنید و اسمشان را به خاطر بسپارید:
▪ سرنگهای 1، 2، 2.5 و 5 میلیلیتری مخصوص نوزاد و شیرخوار
▪ قطرهچکان دارویی برای تجویز خوراکی
▪ نبولایزر مخصوص کودک که ماسک کوچکتر دارد 💨
▪ ست پانسمان کوچکتر (پنس ظریف، گاز کوچک)
▪ ست سرم کودکان (میکروست، تیوب کوتاهتر)
▪ کاتترهای IV مخصوص نوزاد (24G و 26G)
▪ پروب پالساکسیمتر مناسب انگشت کوچک 👶
📌 این وسایل را با دست لمس کنید و اسمشان را به زبان بگویید—حافظه عضلانی شما فعال میشود.
در کودکان، سه اصل همیشه رعایت میشود:
🔹 کوچکتر
🔹 حساستر
🔹 دقیقتر
برای مثال:
سوزن بزرگسالان میتواند به بافت کودک آسیب بزند ❌
سرنگ 10 میلیلیتری برای نوزاد اصلاً قابل قبول نیست
پالساکسیمتر بزرگسال روی انگشت کودک خطا میدهد
ماسک اکسیژن بزرگسال خطر خفگی ایجاد میکند
📌 باید بدانید در هر اقدام، کدام وسیله برای کدام سن مناسب است.
بچهها، این بخش واقعاً حیاتی است—چون در کودکان، یک دقیقه تأخیر یعنی فاجعه.
حتماً اینها را بررسی کنید:
▪ اورژانس ست: داروهای اورژانس، ست لولهگذاری، آمبوبگ کودک
▪ ساکشن: روشن بودن دستگاه + اتصال شیلنگ + مخزن
▪ اکسیژن: کارکرد مانومتر، ماسک کودک، نازال کنیولا
▪ Crash Cart: جای دقیق آمبوبگ، آدرنالین، نبولایزر، آتروپین
📌 بهعنوان پرستار کودکان، باید بتوانید در تاریکی هم این وسایل را پیدا کنید.
در این بخش، من بهصورت مرحلهبهمرحله به شما نشان میدهم:
▪ چگونه سرنگ کوچک را بدون آلودگی آماده کنید
▪ چطور کاتتر مناسب سن انتخاب کنید
▪ نحوه آمادهسازی نبولایزر قبل از استفاده
▪ نحوه استریلکردن ابزار پانسمان
▪ نحوه چککردن آمبوبگ کودک
📌 حتماً از نزدیک نگاه کنید و بعد خودتان در انتهای شیفت تمرین کنید.
سناریو:
تصور کنید ساعتی 8:40 است.
پرستار مسئول میگوید:
«نبولایزر کودک 2 ساله آماده شود، SpO₂ او 89% است.»
شما اولین دانشجویی هستید که نزدیک او هستید.
حداقل سه مورد بنویس.
کودک گریه میکند و مادرش مضطرب است.
پرستار از شما میپرسد:
«ساکشن آماده است؟»
(سه مرحله)
حالا یک پرستار دیگر میگوید:
«اگه بدتر شد، آمبوبگ کودک را آماده داشته باشید.»
در یک برگه:
۱۰ وسیله کودکان را بنویس
مقابل هر کدام، نمونه بزرگسال را بنویس
تفاوت اندازه، کاربرد و خطرات اشتباه را بنویس
🔍 مثال:
پالساکسیمتر کودک ← کوچکتر، حساستر، خطر خطای کمتر در انگشت نوزاد
پالساکسیمتر بزرگسال ← مناسب بالای 30 کیلوگرم، روی کودک خطا میدهد
در این بازه تمرکز کامل بر ارتباط حرفهای با کودک است:
▪ دانشجو با بیماران بخش و والدین آنها آشنا میشود
▪ تفاوت ارتباط با کودک در سنین مختلف (نوزاد، نوپا، خردسال، مدرسهای) آموزش داده میشود
▪ مربی نحوه برقراری ارتباط مؤثر، کاهش ترس کودک و احترام به خانواده را بهصورت عملی نشان میدهد
▪ هدف: ایجاد اعتماد اولیه بین دانشجو، کودک و خانواده
خب بچهها 😊💛
حالا میرسیم به یکی از مهمترین مهارتهای پرستاری کودکان—چیزی که حتی از دارو و پانسمان مهمتره:
«ارتباط با کودک و خانواده».
اگر نتونید اعتماد یک کودک و والدینش رو جلب کنید، هیچ کار بالینی بهدرستی انجام نمیشه.
پس همین ۳۰ دقیقه رو با دقت کامل دنبال کنید.
وقتی وارد اتاق بیمار میشوید:
▪ اول با والدین سلام و معرفی کنید
▪ بعد از فاصله دور به کودک لبخند بزنید
▪ یک سؤال خیلی ساده بپرسید:
«حالت خوبه قهرمانم؟ 😄»
▪ کنار تخت نروید تا کودک احساس امنیت پیدا کند
📌 هرگز ناگهانی نزدیک نشوید—بچهها با سرعت اعتماد نمیکنند.
ارتباط با کودک فقط مهارت نیست، هنر است.
اینطوری آن را یاد بگیرید:
تماس چشمی آرام
لحن یکنواخت
لمس ملایم
صحبت با والدین مهمتر از صحبت با نوزاد
زبان ساده، جملات کوتاه
اجازه بازی با وسایل بیخطر
اجتناب از نزدیکشدن سریع به صورت
تعریفکردن کارهای بعدی: «الان فقط گوش میدم، درد نداره 😊»
بازیگونه حرفزدن
توضیح ساده قبل از هر کار
استفاده از تشویق: «تو خیلی شجاعی!»
اجازه بدهید یک وسیله را لمس کند
توضیح واضح و دقیق
مشارکتدادن در تصمیمگیری کوچک
دادن حس استقلال:
«میخوای اول فشار خونت رو بگیرم یا اول دمای بدنت رو؟»
در کودکان، ترس از درد نیست—از ندانستن است.
راههای کاهش ترس:
▪ معرفی وسایل با زبان کودکانه
▪ استفاده از عروسک، اسباببازی یا ماسک رنگی
▪ اجازه دادن به همراهی والدین کنار تخت
▪ توضیح قدمبهقدم
▪ صحبت از چیزهایی که دوست دارد:
«کارتون مورد علاقهت چیه؟»
📌 هدف ما اینه که کودک حس کنه کنترل محیط دستشه، نه ما.
والدین در بخش کودکان همکار شما هستند.
پس:
▪ به نگرانیشان گوش بده
▪ قضاوت نکن
▪ ساده، دقیق و مهربان توضیح بده
▪ در حضور کودک هرگز درباره بیماری با اضطراب حرف نزن
▪ از کودک تعریف کن تا والدین هم آرام شوند
📌 اعتماد والدین یعنی همکاری کامل در درمان.
تا پایان 30 دقیقه باید بتوانید:
ارتباط اولیه با خانواده را برقرار کنید
با توجه به سن کودک، نحوه ارتباط را تغییر دهید
ترس کودک را کاهش دهید
احترام، مهربانی و اعتماد را در همان برخورد اول بسازید
وارد اتاق میشوی.
کودک 4 ساله روی تخت نشسته، پتویش را سفت گرفته، چشمهایش نگران است.
مادرش میگوید:
«از صبح هر کی نزدیکش شد گریه کرد…»
تو اولین نفر هستی که میخواهد با او ارتباط بگیرد.
(باید نشانه آرامسازی و احترام باشد)
سه حرکت یا جمله بنویس.
کودک با شک و ترس نگاه میکند، اما فرار نمیکند.
تو یک سرنگ کوچک در دست داری.
(یک جمله کوتاه و کودکانه بنویس)
الان چه زمانی است؟**
نزدیک شدن؟
ادامه از دور؟
حرفزدن با والدین؟
دلیلش را بنویس.
سن کودک را انتخاب کن (مثلاً 3 ساله یا 7 ساله)
جلوی هر جمله:
لحن
هدف
واکنش مورد انتظار
مثال:
«سلام قهرمان! اسم تو چیه؟ 😊»
(لحن: شاد – هدف: شکستن یخ – واکنش: نگاه اولیه)
دانشجو در این بازه:
▪ بهترین روش ایجاد اعتماد کودک (لبخند، نشستن همسطح، اجازه گرفتن، بازیدرمانی) را تمرین میکند
▪ با راهنمایی مربی، اولین ثبت ساده پرستاری در پرونده را انجام میدهد
▪ کادرکس و کارت دارویی کودک مرور میشود
▪ دانشجو یاد میگیرد چطور اطلاعات اولیه را دقیق و مرتب ثبت کند
بچههای عزیز 😊🩺
تا اینجا یاد گرفتیم چطور وارد اتاق شویم، کودک را نترسانیم و با خانواده ارتباط بگیریم.
اما حالا وقتِ «تمرین عملی» است؛ اینجاست که مهارت واقعی شما ساخته میشود.
من قدمبهقدم با شما هستم.
در بخش کودکان، اعتماد مثل داروست—بدون آن هیچ اقدامی جواب نمیدهد.
حالا این چهار تکنیک را دقیق تمرین میکنیم:
لبخند شما اولین دارویی است که کودک دریافت میکند.
هرگز از بالا حرف نزنید؛
پهلو یا روبهرو، پایین و همسطح بشینید.
بگویید:
«میخوای الان فقط دستتو نگاه کنم؟ درد نداره قول میدم 😄»
از یک وسیله کوچک استفاده کنید:
سرنگ خالی، عروسک، ماسک رنگی…
وقتی کودک بازی میکند، ذهنش آرام میشود و همکاریاش بیشتر میشود.
📌 اگر کودک به شما نگاه کرد و گریه نکرد، یعنی وارد «ناحیه اعتماد اولیه» شدهاید.
حالا میخوایم بهصورت عملی اولین ثبت شما را درست کنیم.
در ثبت پرستاری باید این چهار قانون رعایت شود:
1️⃣ ساعت دقیق اقدام
2️⃣ چه کاری انجام شد؟
3️⃣ وضعیت کودک قبل و بعد
4️⃣ آموزش دادهشده به خانواده
مثال استاندارد:
«ساعت 09:42 کودک کمی بیقرار بود. با بازیدرمانی آرام شد. دمای بدن 37.4 ثبت شد. مادر درباره تکنیک آرامسازی آموزش دید.»
در این بخش همراه من یاد میگیرید:
▪ کادرکس را چطور سریع بخوانید؟
▪ کدام اطلاعات مهمتر است؟
▪ کارت دارویی را چطور با پرونده تطبیق دهید؟
▪ حساسیتها و زمانبندی دارو را چطور چک کنید؟
📌 کادرکس نقشه روزانه مراقبت است؛ باید مثل کف دستتان بدانیدش.
چهار نکته طلایی:
▪ واضح و بدون حدس
▪ منظم و خوانا
▪ بدون استفاده از اختصارات غیرعلمی
▪ همیشه همراه با مشاهده دقیق
این مهارت برای کل دوران حرفهای شما ضروری است.
سناریو:
کودک 3 سالهای تازه در بخش بستری شده.
با پتویش خودش را پوشانده و فقط چشمهایش دیده میشود.
مادر میگوید:
«هرکی نزدیکش میشه گریه میکنه…»
شما از دور لبخند میزنید و آرام میگویید:
«قهرمان کوچولو… میتونم کنارت بشینم؟ فقط حرف میزنیم، کاری نمیکنم 😊»
کودک نگاه کوتاهی میکند اما گریه نمیکند.
(فقط یک حرکت ساده و غیرتهاجمی)
کودک هنوز پتو را گرفته، اما سرش را کمی بیرون میآورد.
تو یک سرنگ خالی رنگی در دست داری.
یک جمله کودکانه و خلاقانه بنویس.
بعد از چند ثانیه، کودک آرام میشود.
مادر لبخند میزند.
سه مورد بنویس.
در قالب یک جمله استاندارد ثبت کن:
ساعت
وضعیت کودک
اقدامی که انجام دادی
واکنش کودک
آموزش دادهشده به والدین
مثال الگو:
«09:28 کودک بیقرار بود. با نشستن همسطح و بازیدرمانی آرام شد. مادر درباره نحوه کاهش اضطراب آموزش دید.»
زمان آزاد – دانشجویان میتوانند نوشیدنی، استراحت یا مرور سریع نکات قبلی انجام دهند.
(بازگشت دقیق رأس 10:30 الزامی است.)
در این بخش دانشجو یاد میگیرد:
▪ کادرکس واقعی بیمار را چطور بخواند
▪ کارت دارویی را چطور با دستورات پزشک تطبیق دهد
▪ فلوشیتها (V/S، I/O، گزارش پیشرفت، داروها) را چطور تکمیل کند
▪ موارد ضروری جهت ثبت در پرونده روز اول را شناسایی کند
این بازه با پرونده واقعی و تحت نظارت کامل مربی انجام میشود.
خب بچهها 😊📝
حالا وارد مهمترین بخشِ مستندسازی میشیم؛
جایی که پرونده بیمار از یک سری کاغذ، تبدیل میشه به «داستان بالینی» کودک.
قدرت شما در همین مستندسازیهاست.
پس این ۴۵ دقیقه مثل یک کلاس عملی واقعی دنبال کنید.
کادرکس نقشهی کامل مراقبت است؛ هر چیزی که باید بدانید در همین صفحه است.
وقتی کادرکس را باز میکنید، این ۵ بخش را به ترتیب بخوانید:
سن، وزن، تشخیص، علت بستری
اگر این بخش را نادیده بگیرید، کل درمان به خطر میافتد ⚠️
تب، نبض، RR، SpO₂
اینها وضعیت فعلی کودک را به شما اعلام میکنند.
داروها، سرمها، آزمایشها، نبولایزر، ساکشن
به این بخش باید ۴ چشم نگاه کند—هیچ اشتباهی قابل قبول نیست.
چیزهایی که باید در شیفت انجام دهید: پایش، آموزش، I/O، کنترل درد…
📌 هدف شما این است که بین این بخشها یک تصویر منسجم بسازید.
حالا وقت کنترل داروست—یکی از مهمترین مسئولیتهای پرستار.
من به شما یاد میدهم چطور کارت دارویی را بررسی کنید:
▪ آیا همهی داروهای دستور دادهشده در کارت نوشته شدهاند؟
▪ دوز دارو با وزن کودک هماهنگ است؟
▪ فاصله زمانی داروها درست ثبت شده؟
▪ داروی حساس (مثل آنتیبیوتیک) Double Check شده؟
▪ آلرژی کودک در کارت مشخص است؟
📌 پرونده دارویی کودک جایی برای حدس نیست—فقط دقت و تطبیق.
در این مرحله با فلوشیتهای واقعی کار میکنیم.
دانشجو یاد میگیرد:
گرد کردن اعداد ممنوع ❌
ساعت و دقیقه دقیق ✔️
دریافت: شیر، آب، ORS، سرم
دفع: ادرار، اسهال، استفراغ، NG
ثبت تغییرات روزانه
ثبت واکنش کودک به درمان
زمان تزریق
دوز
واکنشها
📌 اینها اسناد قانونی هستند—خطا در آنها برابر با خطای درمانی است.
روز اول بستری، مهمترین اطلاعات برای ثبت اینها هستند:
▪ علت بستری
▪ وضعیت اولیه کودک (V/S کامل)
▪ سطح هوشیاری
▪ درد
▪ وضعیت هیدراتاسیون
▪ تفسیر مختصر از شرایط
▪ آموزش اولیه به خانواده
▪ واکنش کودک به اولین برخورد
📌 روز اول، ستون پرونده است؛ همه چیز بر اساس آن ادامه مییابد.
سناریو:
پرونده کودک 2 سالهای با تشخیص «گاستروآنتریت» در دست شماست.
پرستار مسئول میگوید:
«همهچیز رو سریع ولی دقیق بخون و برای من خلاصه کن.»
در کادرکس میبینید:
Temp: 38.7
HR: 140
RR: 32
I/O:
Intake: 300 mL
Output: 120 mL
Diagnosis: GE
Orders: ORS، تببر، I/O دقیق، کنترل دهیدراتاسیون
Allergy: تخممرغ
(جواب باید منطقی و بالینی باشد)
کدام ۳ مورد باید دقیق کنترل شود؟**
چرا؟**
حداقل ۵ مورد نام ببر.
حتماً شامل موارد زیر باشد:
ساعت و تاریخ
وضعیت اولیه
V/S کامل
ارزیابی درد و سطح هوشیاری
I/O
آموزش اولیه به خانواده
برنامه اقدام در شیفت
✨ این ثبت میشود اولین مستند واقعی شما در NursePED.
در آخرین بخش روز اول:
▪ هر دانشجو به یک بیمار تخصیص داده میشود
▪ باید ارتباطی کوتاه و مؤثر برقرار کند
▪ اطلاعات اولیه (V/S، سطح هوشیاری، وضعیت ظاهر) را ثبت کند
▪ مربی بازخورد کامل ارائه میدهد
▪ نکات مهم روز جمعبندی میشود
خب بچهها 😊🩺
میرسیم به مهمترین بخش روز—جایی که باید همهی چیزهایی که دیدید، شنیدید و یاد گرفتید رو «در بالین» اجرا کنید.
این بازه دقیقاً همان لحظهای است که کلاس از روی کاغذ جدا میشود و تبدیل میشود به مراقبت واقعی.
با من قدمبهقدم جلو بیاید.
من برای هر کدام از شما یک بیمار مناسب انتخاب میکنم؛
بیماری که هم ایمن باشد و هم برای سطح پایهی روز اول قابل مدیریت.
وقتی کنار تخت میروید، یادتان باشد:
آروم نزدیک شوید
ارتباط چشمی ملایم برقرار کنید
خودتان را معرفی کنید
قبل از هر لمس، اجازه بگیرید
اگر کودک کوچک است، اول با «شیء مورد علاقهاش» ارتباط بگیرید
✨ کودک باید بداند که شما برای کمک آمدهاید، نه ایجاد ترس.
من به شما نشان میدهم که چطور در ۳۰ ثانیه:
اعتماد کودک را جلب کنید
والدین را از هدف ارزیابی مطمئن کنید
فضا را آرام کنید
مثال ساده:
«سلام عزیزم 🌼 من همایونم، امروز میخوام چند دقیقه کمک کنم حالت بهتر بشه.
مامان/بابا هم کنارته، اصلاً نگران نباش.»
در این مرحله یاد میگیرید نگاهتان «تحلیلگر» باشد:
هوشیار؟ خوابآلود؟ تحریکپذیر؟ بیقرار؟
رنگپریدگی؟ سیانوز؟ گرمی و سردی اندامها؟
عمق، الگو، تعداد، وجود صدای اضافی
Temp | HR | RR | SpO₂
ثبت دقیق و واقعی—نه حدسی.
من شما را راهنمایی میکنم تا اولین ثبت بالینیتان:
کوتاه
دقیق
قابل استناد
و حرفهای
باشد.
مثال:
11:32 — کودک هوشیار، تعامل مناسب. HR: 118، RR: 26، Temp: 37.6، SpO₂: 98% با اکسیژن محیط. رنگ پوست طبیعی. بدون دیسترس تنفسی. مادر در کنار کودک، آموزش مختصر درباره ارزیابی ارائه شد.
در پایان، دایره میزنیم و مرور میکنیم:
▪ چگونه وارد بخش شدیم
▪ چطور پرونده را خواندیم
▪ چطور با کودک ارتباط گرفتیم
▪ چه چیزهایی هنوز نیاز به تمرین دارد
▪ چه مهارتهایی امروز کامل شد
✨ هدف: شما وقتی از بخش خارج میشید، احساس کنید امروز رسماً نقش یک پرستار کودک را لمس کردید.
سناریو:
کودک 4 ساله با تب و بیحالی در بخش بستری است. پرستار مسئول به شما میگوید:
« لطفاً یک ارزیابی اولیه انجام بده، هم با کودک ارتباط برقرار کن، هم V/S بگیر، هم در پرونده ثبت کن.»
کودک کمی بیحوصله است، مادر نگران است و کودک به تجهیزات نزدیک نمیشود.
در 3 جمله توضیح بده چطور با این کودک ارتباط میگیری تا همکاری کند.
(به سن کودک، ترس، و نقش مادر توجه کن)
براساس مشاهده، حداقل ۵ مورد از ارزیابی اولیهای که باید انجام دهی را نام ببر.
یک ثبت پرستاری کامل (در حد 4–5 خط) برای این کودک بنویس.
باید شامل:
▪ زمان دقیق
▪ وضعیت اولیه
▪ V/S
▪ تعامل کودک
▪ وضعیت مادر
▪ اقدامات پرستاری
باشد.
در یک برگه:
اولین “Progress Note” زندگی دانشجوییات را بنویس.
من دقیقاً مانند مربی بالینی، آن را بررسی، اصلاح و امتیازدهی میکنم.